ULOGE:
Jardel Filho (Paulo Martins),
Paulo Autran (Porfirio Diaz),
José Lewgoy (Felipe Vieira),
Glauce Rocha (Sara),
Paulo Gracindo (Don Julio Fuentes),
Hugo Carvana (Alvaro)

SCENARIJ:
Glauber Rocha

FOTOGRAFIJA:
Luiz Carlos Barreto

GLAZBA:
Sérgio Ricardo

MONTAŽA:
Eduardo Escorel

Sadržaj:

Paulo Martins je idealistični novinar i pjesnik u Republici Eldorado, povezan s konzervativnim političarom i tehnokratom Porfiriom Diazom i njegovom ljubavnicom Silvijom, te s njima tvori ljubavni trokut. Kad je Diaz izabran za senatora, Martins napušta glavni grad i odlazi u provinciju Alecrim, gdje se počne družiti s aktivisticom Sarom. Zajedno odluče podržati populističkog vijećnika Felipea Vieriu u izborima za guvernera, u namjeri da afirmiraju novog, navodno progresivnog političkog lidera koji bi mogao promijeniti stanje bijede i nepravde koje je zahvatilo zemlju. No nakon što je izabran, Viera se pokaže slabićem pod kontrolom lokalnim ekonomskih moćnika koji su financirali njegovu kampanju. Deziluzionirani Martins napušta Saru i vraća se u prijestolnicu, gdje ponovo susreće Silviju…

Zemlja u transu središnji je dio modernističko-političke 'brazilske trilogije' jednog od začetnika i prvaka pokreta cinema novo, Glaubera Roche. Riječ je o anarhoidno intoniranom filmu koji kritizira multinacionalne kompanije i Crkvu, ali i narod kao niskoumnu masu, te rabi radikalno modernističke postupke montažnog strukturiranja. Pri tome su drastična strukturalna fragmentacija i uporaba anakronističkog prosedea u funkciji prikaza 'karnevalesknog' karaktera brazilske povijesti i sadašnjosti, odnosno kritike društvenog kaosa. Rocha je film snimio dvije godine nakon objave svog utjecajnog eseja Estetika gladi kojim je anticipirao postkolonijalnu teoriju, a prvotno ga je brazilska vlada, koja je došla na vlast vojnim pučem, zabranila za javno prikazivanje zbog „ocrnjivanja slike Brazila“. No nakon protesta brazilskih i francuskih kritičara zabrana je povučena, a film prikazan u Cannesu, u njegovom glavnom programu gdje je dobio nagradu međunarodne asocijacije kritičara FIPRESCI. Sljedeće godine uvršten je i na ugledni festival u Locarnu, gdje je dobio nagradu za najbolji film.

c/b, 107'