Gérard Philipe (Cannes, Francuska, 4. prosinca 1922. - Pariz, Francuska, 25. studenoga 1959.)

Već kao tinejdžer pokazao je veliki talent za glumu. Unatoč očevoj želji da postane odvjetnik poput njega, Gérard se odlučio za glumu. Uz potporu majke i pomoć redatelja Marca Allégreta upisuje školu glume u Nici. Na kazališnim daskama debitira u Cannesu u drami Andréa Roussina Une grande fille toute simple u srpnju 1942. godine. U to vrijeme dodaje slovo "e" na kraj prezimena. Na filmu debitira u ulogama u filmovima La boîte aux rêves (1944.) Yvesa Allégreta i Les petites du quai aux fleurs (1944.) Marca Allégreta. Nastavivši raditi u kazalištu školuje se u pariškom konzervatoriju za dramske umjetnosti gdje upoznaje mentora Georgea le Roya. Uloga u drami Kaligula Alberta Camusa 1945. godine donijela mu je poziv za rad u nacionalnom kazalištu u Parizu (Théâtre national populaire), a tu će suradnju nastaviti sve do smrti. Kao uvjereni ljevičar i zagovornik jednakosti i u razdoblju najveće slave primao je jednaku plaću kao i njegovi mlađi kolege u nacionalnom teatru gdje se svojevremeno okušao i u ulozi redatelja uz brojna glumačka ostvarenja. Prvu glavnu filmsku ulogu ostvario je u Le pays sans étoiles (1946.) Georgesa Lacombea, a slijedi uloga u ekranizaciji Dostojevskovog Idiota (L'idiot, 1946.) Georgesa Lampina. Nakon uloge u, za to vrijeme kontroverznom, filmu Đavo u tijelu (Le diable au corps, 1947.) Claudea Autant-Lare postiže uspjeh i slavu takoreći preko noći postavši simbolom poslijeratnog romantičnog junaka. Uslijedile su uloge u ekranizaciji Stendhala Parmski kartuzijanski samostan (La Chartreuse de Parme, 1948.) Christian-Jacquea; uloga tragičnog heroja u Une si jolie petite plage (1949.) Yvesa Allégreta; Fausta u Ljepoti đavola (La beauté du diable, 1950.) Renéa Claira; grofa u adaptaciji drame Arthura Schnitzlera La ronde (1950.) u režiji Maxa Ophülsa; naslovna uloga junaka u Fanfan tulipe (Fanfan la Tulipe, 1951.) Christian -Jacquea; kompozitora u Les belles de nuit (1952.) Renéa Claira; alkoholičarskog doktora u Les orgueilleux (1953.) Yvesa Allégreta; naslovna uloga u Monsieur Ripois (1954.) Renéa Clémenta; uloga u adaptaciji Stendhala Crveno i crno (Le rouge et le noir, 1954.) Claudea Autant-Lare; zavodnika u Velikim manevrima (Les grandes manoeuvres, 1955.) Renéa Claira. Okušao se i u ulozi redatelja filmom o nizozemskom junaku Les aventures de Till L'Espiègle (1956.), uz Jorisa Ivensa kao koredatelja te glumeći naslovnu ulogu. Film nije dobro dočekan od strane publike i kritike te Philipe nastavlja s glumačkim radom pristavši utjeloviti talijanskog slikara Modiglianija u produkciji Maxa Ophülsa. Kada se redatelj razbolio, film Montparnasse 19 (1958.) preuzima Jacques Becker te film posvećuje Ophülsu koji ne uspijeva doživjeti premijeru. Publika film ne prihvaća, kao ni ekranizaciju Émilea Zole Pot-Bouille (1957.) Juliena Duviviera i Dostojevskog Le joueur (1958.) Claudea Autant-Lare u kojima Philipe tumači glavne uloge. Slijedi zapažena uloga grofa Valmonta u uspješnim Opasnim vezama (Les liaisons dangereuses, 1959.) u režiji Rogera Vadima. Njegova posljednja uloga na filmu je u povijesnoj drami La fièvre monte à El Pao (1959.) Luisa Buñuela. Po povratku sa snimanja iz Meksika osjeća slabost te mu uskoro biva dijagnosticiran rak jetre. Ne dočekavši premijeru svog posljednjeg filma, preminuo je 25. studenog 1959. godine u Parizu.


Filmografija:
La fièvre monte à El Pao (1959)
Opasne veze (Les liaisons dangereuses, 1959)
Le joueur (1958)
La vie à deux (1958)
Les amants de Montparnasse (Montparnasse 19) (1958)
Pot-Bouille (1957)
Les aventures de Till L'Espiègle (1956)
Si Paris nous était conté (1956)
La meilleure part (1955)
Veliki manevri (Les grandes manoeuvres, 1955)
Crveno i crno (Le rouge et le noir, 1954)
Monsieur Ripois (1954)
Si Versailles m'était conté (1954)
Villa Borghese (1953)
Les orgueilleux (1953)
Les belles de nuit (1952)
Les sept péchés capitaux (1952) (segment " Le huitième péché")
Fanfan la Tulipe (1952)
Juliette ou La clef des songes (1951)
Saint-Louis, ange de la paix (1951) (glas)
Souvenirs perdus (1950) (segment "Une cravate de fourrure")
La ronde (1950)
Ljepota đavla (La beauté du diable, 1950)
Les fêtes galantes (Watteau) (1950) (glas) (kratkometražni)
Tous les chemins mènent à Rome (1949)
Une si jolie petite plage (1949)
Parmski kartuzijanski samostan (La Chartreuse de Parme, 1948)
Đavo u tijelu (Le diable au corps, 1947)
Idiot (L'idiot, 1946)
Le pays sans étoiles (1946)
Ouvert pour cause d'inventaire (1946)
Schéma d'une identification (1946) (kratkometražni)
La boîte aux rêves (1944) (nekreditiran)
Les petites du quai aux fleurs (1944)