Laura Antonelli (Pula, Italija (sada Hrvatska), 28. studenog 1941. - Ladispoli, Rim, Italija, 22. lipnja 2015.)


Talijanska filmska glumica čija je karijera trajala od šezdesetih do devedesetih prošloga stoljeća. Rođena je u Puli, tada u Italiji, kao Laura Antonaz. Nakon Drugog svjetskog rata s obitelji se selila od Genove, preko Venecije da bi se na kraju skrasili u Napulju. U mladosti je bila gimnastičarka, a iako se zanimala za matematiku postala je instruktorica gimnastike. Preselila se u Rim gdje je postala učiteljica tjelesnog odgoja u srednjoj školi. Paralelno radi kao model i nastupa u reklamama poput onih za Coca Colu. Debitira na filmu u Le sedicenni (1965.) Luigija Petrinija, ali je na špici ostala nepotpisana. Prvu veću ulogu dobila je u talijansko-američkoj koprodukciji, avanturističkoj komediji Le spie vengono dal semifreddo (1966.) Marija Bave. Slijedi još nekoliko manjih i nepotpisanih uloga, a prvu glavnu ulogu ostvaruje u Veneri u krznu (Le malizie di Venere, 1969.) Massima Dallamana, ekranizaciji erotskog romana Leopolda von Sacher-Masocha. Sedamdesetih snima najveći broj filmova od kojih se izdvajaju A Man Called Sledge (1970.) Vica Morrowa snimljen na engleskom jeziku i sa internacionalnom glumačkom postavom; romantična komedija Les mariés de l'an deux (1971.) Jean-Paula Rappeneaua u kojem je glumila uz Jean-Paula Belmonda i Marlène Jobert; policijski triler Snajper s Azurne obale (Sans mobile apparent, 1971.) Philippea Labroa u kojem nastupa uz Jean-Louisa Trintignanta; komediji na račun politike, seksa i Crkve Nonostante le apparenze... e purchè la nazione non lo sappia... all'onorevole piacciono le donne (1972.) Lucija Fulcija te komediji Doktor Popaul (Docteur Popaul, 1972.) u kojem je ponovno uz s Jean-Paulom Belmonda s kojim je imala i javnosti poznatu, devetogodišnju turbulentnu vezu. Dotad najpoznatiji film joj je komedija Igra s vatrom (Malizia, 1973.) Salvatorea Samperija i ta joj uloga donosi talijansku nagradu Zlatni globus za najbolju novu glumicu 1974. godine i Srebrnu vrpcu za najbolju glumicu od strane talijanskog nacionalnog sindikata filmskih novinara. Glavnu ulogu ima u zapaženoj komediji Mio Dio, come sono caduta in basso! (1974.) Luigija Comencinija te za nju osvaja talijanski Zlatni globus za najbolju glumicu 1975. godine. Glumi s Terenceom Stampom u drami Božantvena žena (Divina creatura, 1975.) Giuseppea Patronija Griffija. U filmu snima golu scenu u trajanju od sedam minuta što je tada bio svojevrsni rekord. Valja izdvojiti njezinu ozbiljniju ulogu u romantičnoj drami Nevina (L'innocente, 1976.), ujedno zadnjem filmu Luchina Viscontija. Do kraja sedamdesetih glumila je uz Marcella Mastroiannija u manje zapaženu filmu Mogliamante (1977.) redatelja Marca Vicarija, a veći uspjeh postigla je s romantičnom dramom Ljubavna strast (Passione d'amore, 1981.) Ettorea Scole. Za sporednu ulogu u tom filmu osvojila je nagradu David di Donatello 1981. godine. Slijede manje uspješni filmovi, a njena zadnja uloga bila je u Igri s vatrom 2000 (Malizia 2000, 1991.) Salvatorea Samperija, u nastavku istoimenog filma iz 1973. godine koji nije uspio doseći prethodni ni kvalitetom ni gledanošću. U vrijeme izlaska posljednjeg filma, nakon policijske racije u njezinu domu, uhićena je i optužena za posjedovanje i dilanje kokaina. Nakon duge sudske bitke 2006. godine oslobođena je od optužbe, no karijera joj se od toga nije nikad oporavila. Posljednje godine života provela je u siromaštvu potpuno zaboravljena. Preminula je od srčanog udara u sedamdeset i trećoj godini života.







Filmografija:

Igra s vatrom 2000 (Malizia 2000, 1991)

L'avaro (1990)

Roba da ricchi (1987)

Rimini Rimini (1987)

Grandi magazzini (1986)

Venecijanka (La venexiana, 1986)

La gabbia (1985)

Tranches de vie (1985)

Viuuulentemente mia (1982)

Sesso e volentieri (1982)

Porca vacca (1982)

Casta e pura (1981)

Il turno (1981)

Ljubavna strast (Passione d'amore, 1981)

Mi faccio la barca (1980)

Il malato immaginario (1979)

Letti selvaggi (1979)

Inside Laura Antonelli (1979)

Mogliamante (1977)

Gran bollito (1977)

Tre scimmie d'oro (1977)

Nevina (L'innocente, 1976)

Božantvena žena (Divina creatura, 1975)

Mio Dio, come sono caduta in basso! (1974)

Simona (1974)

Peccato veniale (1974)

Sessomatto (1973)

Igra s vatrom (Malizia, 1973)

Docteur Popaul (1972)

Nonostante le apparenze... e purchè la nazione non lo sappia... all'onorevole piacciono le donne (1972)

Il merlo maschio (1971)

Snajper s Azurne obale (Sans mobile apparent, 1971)

Les mariés de l'an deux (1971)

Incontro d'amore (1970)

A Man Called Sledge (1970)

Gradiva (1970)

Venera u krznu (Le malizie di Venere, 1969)

L'arcangelo (1969) (nepotpisana)

Un detective (1969) (nepotpisana)

La rivoluzione sessuale (1968)

Scusi, lei è favorevole o contrario? (1966)

Le spie vengono dal semifreddo (1966)

Il magnifico cornuto (1964) (nepotpisana)