Redatelji ovoga ciklusa rijetko se ukazuju na međunarodnim festivalima, ali zato su njihovi zabavni komadi iznimno popularni



Iako je bjelosvjetska festivalska elita tradicionalno naklonjena korejskom ljutom artu, pa tako recimo ne može proći nijedno kansko izdanje bez radoholičara Sang-soo Honga (lani s HaHaHa, a ove godine s The Day He Arrives), ali i Ki-duk Kima (Arirang), korejski mainstream uglavnom je bio nezanimljiv festivalskim selektorima, ne računajući na specijalizirane manifestacije poput udinskoga Far East Film Festivala, uglavnom orijentirana na istočnoazijsku komercijalnu produkciju. No, sve se polako mijenja, pa je sve veći prostor rezerviran za filmove poput Domaćina ili genijalnog horora Bedevilled. A europsku premijeru u Cannesu imao je i možda najambiciozniji korejski projekt iz lanjske produkcije, Žuto more Hong-jin Naa, snimljen u koprodukciji sa 20th Century Foxom.

Zato nije neobično da sveto trojstvo korejskog autorskog filma danas – Chan-wook Park, Joon-ho Bong i Jee-woon Kim– nije moglo odoljeti zovu Hollywooda, pripremajući prvi projekt na engleskom jeziku s razvikanim holivudskim zvijezdama. Među njima jedino je Chan-wook Park još spreman na autorske eksperimente, pa je njegov najnoviji 33-minutni film Night Fishing snimljen u suradnji s bratom Chan-kyong Parkom, združenim pod zajedničkim pseudonimom Parking Chance, reklamiran kao 'iPhone film'. No, to je bio lukavi marketinški trik. Jer, riječ je o filmu koji je stajao 130.000 dolara. U njegovoj produkciji bilo je angažirano 80 ljudi. Ipak previše s obzirom na tako jeftinu opremu. Ubrzo se pokazalo da su autori koristili čak osam iPhonea. Na svakom od njih bile su namontirane leće. A snimljeni materijal prošao je tijekom postprodukcije digitalni lifting uz poneki CGI štos. Toliko o njegovu 'siromašnom' prosedeu, koliko god njegov bizarni spoj šamanizma i visoke tehnologije bio začudan.

Iako domaća publika i dalje ostaje zakinuta za najnovije filmsko ludilo Jee-woon Kima (I Saw the Devil), filmovi poput Majke i Poezije bili su ultimativni vrhunci filmske 2010. Zato je naš ciklus pomalo neočekivano orijentiran prema korejskim crowd-pleaserima. Dok je udinski Far East Film dao prednost izvrsnom debiju Kwang-sik Kima (My Dear Desperaedo), koji je započeo karijeru kao asistent genijalnoga Chang-dong Leeja (Oaza), te suludom Hyun-seok Kimu (Cyrano Agency), naš ciklus u suradnji s Korejskim veleposlanstvom slijedi slični nepretenciozni kolosijek. Njegova imena rijetko se ukazuju na međunarodnim festivalima, ali zato su njihovi zabavni komadi iznimno popularni. Nakon filmova poput YMCA Basketball Team i Take Off, tradiciju korejskog sportskog filma nastavljaju čak dva naslova iz našeg ciklusa – Forever the Moment i A Barefoot Dream – s time da potonji stavlja taj žanr u socijalno benetonovski kontekst, jer je njegov junak bivši član korejske fudbalske reprezentacije koji trenira dječji fudbalski team u Istočnom Timoru. S druge strane, Shinov akcić pokušava biti nešto poput korejske varijante Mr and Mrs Smith, ali je bliži konceptu Istinitih laži. Hyeng-cheolov Scandal Matters slijedi obrasce hollywoodskog rom-coma. A Le Grand Chef, inače adaptacija istoimenog stripa, tipični je film za dušu i nepce, nešto poput korejske varijacije na Leejev Jelo, piće, muškarac, žena. Barem u odabiru namirnica. (Dragan Rubeša)