ULOGE:
Virginie Efira (Benedetta),
Charlotte Rampling (sestra Felicita),
Daphne Patakia (Bartolomea),
Lambert Wilson (Alfonso),
Olivier Rabourdin (Alfonso Cecchi)

SCENARIJ:
David Birke,
Paul Verhoeven (prema knjizi Judith C. Brown)

FOTOGRAFIJA:
Jeanne Lapoirie

GLAZBA:
Anne Dudley

MONTAŽA:
Job ter Burg

Sadržaj:

Toskana, 17. stoljeće, prijetnja kuge nadvija se nad Europom. Iskreno pobožna osmogodišnja novakinja, Benedetta Carlini, dovedena je u samostan Majke Božje u Pesciji. Osamnaest godina kasnije, dok zlokobna šuškanja o spornim čudima skandaliziraju sestre u samostanu, ispit vjere čeka duboko pobožnu Benedettu. Taj ispit dolazi u obliku zlostavljane mlade žene Bartolomee koja bježi od svog nasilnog oca. Bartolomea na vlastitu molbu biva primljena u samostan i počne se zbližavati s Benedettom, koja se nađe pred erotskim iskušenjem novakinje što ne bježi od svojih lezbijskih poriva…

Pet godina nakon svog prvog filma produciranog u okviru francuske kinematografije i na francuskom jeziku, kontroverznog i svakako izuzetnog ostvarenja Elle, Paul Verhoeven i sljedeći je projekt, Benedetta, realizirao s većinskim francuskim produkcijskim učešćem, te sa znatnim dijelom suradnika s kojima je radio i Elle. Riječ je o labavoj adaptaciji knjige Neskromna djela: Život lezbijske redovnice u renesansnoj Italiji (1986.) američke povjesničarke Judith C. Brown, pionirke u proučavanju povijesti seksualnosti čiji su radovi istraživali najranije zabilježene primjere lezbijskih odnosa u Europi, prije svega u Italiji. Spomenuta knjiga razvijena je iz autoričina ranije objavljena članka Lezbijska seksualnost u renesansnoj Italiji: Slučaj sestre Bedette Carlini. Verhoeven je za temu bio zainteresiran već nedugo nakon što se knjiga pojavila, jer mu je pažnju na nju skrenuo njegov česti scenaristički suradnik Gerard Soeteman, no zbog problema s pisanjem scenarija i činjenice da je nizozemskom režiseru karijera naglo krenula uzlaznom putanjom u Americi, ideja za adaptaciju je stavljena na višedesetljetno čekanje. Ponovo je došla na red nakon Verhoevenova povratka u okrilje evropske kinematografije, napose poslije znatnog uspjeha s Elle. Soeteman i Verhoeven ponovo su se primili adaptacijskog posla, no Soeteman je ubrzo odustao (zamijenio ga je scenarist Elle David Birke), nezadovoljan Verhoevenovim inzistiranjem na seksualnom aspektu slučaja. Sama povjesničarka Brown, međutim, Verhoevenov pristup držala je legitimnim i imaginativnim. Za naslovnu ulogu režiser je angažirao sporednu glumicu iz Elle, Virginie Efiru, koja je izjavila, kao i njezine glumačke kolegice, da je uživala u radu s Verhoevenom te da brojni obnaženi prizori nisu izazivali nikakav stres, nego upravo suprotno, snimali su se u vrlo relaksiranoj atmosferi. Benedetta je premijerno prikazana u glavnom programu festivala u Cannesu, potom i na uglednom festivalu u San Sebastianu, uglavnom je dobila dobre kritike, a čuveni časopis Cahiers du cinéma svrstao ju je na deseto mjesto svoje liste najboljih filmova godine. Spomenimo i da je Virginie Efira nominirana za Césara (francuska inačica Oscara) za najbolju glavnu žensku ulogu.

boja, 131'