ULOGE:
Lana Turner (Cora Smith),
John Garfield (Frank Chambers),
Cecil Kellaway (Nick Smith),
Hume Cronyn (Arthur Keats),
Leon Ames (Kyle Sackett)

SCENARIJ:
Harry Ruskin,
Niven Busch (prema romanua Jamesa M. Caina)

FOTOGRAFIJA:
Sidney Wagner

GLAZBA:
George Bassman

MONTAŽA:
George White

Sadržaj:

Kalifornija početkom 30-ih godina prošlog stoljeća, u vrijeme velike gospodarske krize. Cinični Frank Chambers mladi je skitnica nejasne prošlosti, koji je često dolazio u sukob sa zakonom. Kad se jednog dana zaustavi pored benzinske postaje nedaleko Los Angelesa, Frank dozna da obližnji restoran vode grčki imigrant Nick Papadakis i njegova privlačna supruga Cora. Štoviše, oni traže pomoćnog radnika, pa kad Nick ponudi posao Samu, ovaj to rado prihvati. Zaposlivši se u restoranu, Franku za oko zapne vrlo atraktivna Cora, senzibilna žena znatno mlađa od svog supruga. Njihova privlačnost je obostrana, te se Frank i Cora ubrzo upuste u strastveni ljubavni odnos. Međutim, s vremenom shvate da je Nick najveća prepreka njihovoj vezi, te ga odluče ubiti i njegovu smrt prikazati kao nesretan slučaj.

Noirovska krimi-drama Poštar uvijek zvoni dvaput redatelja Taya Garnetta (Jednosmjerni prolaz, Kinesko more, Sedam grešnika) treća je od dosad četiri adaptacije vrlo popularnog istoimenog romana Jamesa M. Caina, jednog od vodećih autora „tvrdokuhane” kriminalističke proze čiji je roman Dvostruka obmana 1944. godine ekranizirao Billy Wilder, dok je godinu kasnije Michael Curtiz adaptirao njegov roman Mildred Pierce. Prvu prilagodbu romana Poštar uvijek zvoni dvaput 1939. godine je pod naslovom Le dernier tournament potpisao francuski redatelj Pierre Chenal, da bi glasoviti Luchino Visconti 1943. debitirao drugom inačicom naslovljenom Opsesija. Danas možda najpoznatija verzija je ona Boba Rafelsona iz 1981., s Jackom Nicholsonom i Jessicom Lange u glavnim ulogama, a ekranizacija Taya Garnetta iz 1946. opravdano se drži jednim od klasičnih ostvarenja film noira. Prava za adaptaciju Caineove proze studio MGM otkupio je još 1934. godine, no kad je u Hollywoodu na snagu ubrzo stupio strogi Haysov, odnosno cenzorski kodeks, zbog tematiziranja preljuba i zločina iz strasti projekt je stavljen na „led”. Čelnike MGM-a upravo je uspjeh Wilderove Dvostruke obmane nagnao na realizaciju filma, koji je također doživio veliki komercijalni kao i kritičarski uspjeh. Riječ je o ekonomično i prilično sugestivno režiranom djelu u kojem Garnett noirovski ugođaj vješto stvara u naizgled bezazlenom ambijentu zalogajnice, te koje osim impresivnom fotografijom Sidneya Wagnera (Sjeverozapadni prolaz) plijeni i izvrsnim ulogama Lane Turner (Imitacija života) i Johna Garfielda (Humoreska), među kojima je „kemija” gotovo opipljiva. U liku Core Lana Turner je prema mnogima ostvarila najbolju ulogu u karijeri, sjajno tumačeći običnu ženu prepuštenu strasti, čime je u određenoj mjeri odudarala od konvencionalnih noirovskih plavuša kao beskrupuloznih „femme fatale”.

c/b, 113'