ULOGE:
Isidore Isou (Daniel),
Jean-Louis Barrault,
Blanchette Brunoy,
Blaise Cendrars,
Jean Cocteau

SCENARIJ:
Isidore Isou

FOTOGRAFIJA:
Nat Saufer

GLAZBA:
Daniel Guarrigue

MONTAŽA:
Suzanne Cabon

Sadržaj:

U filmu sastavljenom od tri temeljna segmenta prvi segment nosi naslov Načelo, a prikazuje ulice Pariza kojima se kreću ljudi. U to je montažno integrirana nekovrsna kolektivna poduka o društvu i filmu, pri čemu je naglasak stavljen na sinkronicitet konvencionalnog prikaza urbanog prostora i osnovne težnje za proizvodnjom filmske slike koja je posve ovisna o primarnoj proizvodnoj nakani za ostvarenje osobne socijalne integracije. To autoru omogućuje metafilmsko poigravanje mogućim razinama (ne)razumijevanja intelektualnih, društvenih i umjetničkih koncepcija u okolnostima kolektivne trendovske adaptacije. Drugi segment naslovljen je Razvoj, a prati okolnosti višestrukih romantičnih susreta dvoje pojedinaca. Ovaj segment je obogaćen found footage snimcima, pri čemu univerzalno razumijevanje odnosa muškarca i žene kao temelja socijalnih interakcija u prirodi biva stavljeno pod znak pitanja, ponajviše sugestivnoj montaži i vizualnom predočavanju jednog od mogućih kaosa i propadanja. Zaključni segment nosi naslov Dokaz, a nudi apstraktnije filmske slike i radikalne autorove metafilmske zahvate u cilju dokazivanja vlastitih autorskih ambicija i djelovanja. U zaključnom poglavlju kao zvučna kulisa na trenutak biva iskorištena letristička poezija.

Eksperimentalni film scenarista i redatelja Isidorea Isoua, rumunjskog egzilanta židovskog podrijetla i pravog imena Isidor Goldstein, koji je u Francuskoj netom nakon završetka Drugog svjetskog rata na temeljima dadaizma i nadrealizma letrizam utemeljio kao multidisciplinarni umjetnički pokret, osebujno je ostvarenje u kojem se autor osvrće na konvencionalni film te nudi revolucionarni način snimanja filmova. Ne samo kroz dekonstrukciju priče, nego i kroz grebanje i izbjeljivanje filma te kroz sinkronizaciju zvučnog i vizualnog zapisa, Isou želi obnoviti sedmu umjetnost na način na koji je letrizmom kao pjesničkim pokretom pokušao revolucionarno izmijeniti svijet književnosti. Vođen sviješću o gubitku autonomije riječi, Isou je poetiku letrizma, kao što sugerira i naziv pokreta, fokusirao na komponentu slova. Isouova je nakana bila reduciranje jezika na slova kao njegove osnovne konstitutivne elemente, uz poricanje bilo kakve poetske vrijednosti riječima, zbog čega one u izvedbi letrista, a pored Isoua su se istaknuli glavni teoretičar pokreta Maurice Lamaître i inovator u poigravanju slovima Jean-Paul Curtay, postaju neobične kombinacije razdvojenih slogova i začudnih kovanica. Sam Isou je 1951. godine objavio ekstravagantnu Estetiku filma, u kojoj je sedmu umjetnost definirao kao „umjetnost protjecanja reprodukcije” koja je sastavljena od „kopijâ elemenata koji se trebaju predstaviti”, a to je moguće dvama načinima komponiranja: preciznim, koja podrazumijeva neposrednu naraciju izvedenu riječima i slikama koje nose i određenu semantiku, te sugestivnim, što bi bile geste, boje i zvukovi koje u kontekstu umjetničkog ostvarenja stječu moć djelovanja.

c/b, 120'