Prvi hrvatski filmaš koji je stekao status društveno priznata autora, zahvaljujući nizu čimbenika - od porijekla (sin poznatog književnika, kritičara i doktora prava Mate Hanžekovića) i obrazovanja (studirao anglistiku i povijest umjetnosti na Filozofskom fakultetu u Zagrebu te povijest umjetnosti na sveučilišnom koledžu Exeter u Engleskoj), preko političke oportunosti (poslije Drugog svjetskog rata režirao je niz podobnih dokumentarnih filmova, među kojima je najpoznatiji Stepinac pred narodnim sudom iz 1947.) do činjenice da je prvi sustavni adaptator književnih djela (tematski povezanih likovima mladih protagonista koji žrtvuju osobnu sreću radi materijalnog opstanka) u hrvatskoj kinematografiji. Cjelovečernji mu se opus sastoji od tri filma: Bakonja fra Brne (1951), Stojan Mutikaša (1954), Svoga tela gospodar (1957). Jedan je od osnivača časopisa Filmska kultura, pokrenutog 1957, i njegov dugogodišnji urednik; sa Stevom Ostojićem uredio je Knjigu o filmu (1979), izbor tekstova iz Filmske kulture. Od nagrada je dobio drugu nagradu publike za režiju filma Stojan Mutikaša - Pula ’54, te priznanje žirija jugoslavenske filmske kritike za režiju filma Svoga tela gospodar - Pula ’57.