Ugledni televizijski režiser sedamdesetih, najpoznatiji po znamenitoj tv-seriji Naše malo misto (1970.), rađenoj po scenariju Miljenka Smoje, uz Kuda idu divlje svinje (1971.) Ivana Hetricha i Ive Štivičiča te Gruntovčane (1976.) Kreše Golika i Mladena Kerstnera, najboljoj hrvatskoj tv-seriji uopće. Sedamdesetih je, prema scenariju Mirka Božića, režirao i popularnu tv-seriju Čovik i po (1974.). Istaknuo se i potkraj osamdesetih tv-serijom Ptice nebeske (1989.), prema scenariju Ive Brešana, dok je u devedesetima sklonost humoristički intoniranim projektima zamijenio pompoznim nacionalno angažiranim temama, pa su tada nastali dokumentarno-igrani tv-film Papa Sixto V (1992.), iz ciklusa posvećena znamenitim Hrvatima, i visokobudžetna povijesno-melodramska tv-serija Olujne tišine (1997.), po uglavnom nepodijeljenu mišljenju kritike najveći kreativni fijasko u povijesti televizije u Hrvata. Marušićev jedini cjelovečernji igrani film Servantes iz Malog mista povratak je likovima iz Našeg malog mista izmijenjenima proteklim godinama.