Francuski redatelj i scenarist, najpoznatiji po filmovima Kavez ludosti (La cage aux folles, 1978.) i Beaumarchais l'insolent (1996.). Iako je bio pripadnik francuskog novog vala, najpoznatiji je po komercijalno uspješnim komedijama. Počevši od sredine četrdesetih snimao je kratkometražne i dokumentarne filmove i osvojio nekoliko amaterskih nagrada. Istovremeno je radio kao pomoćnik raznim redateljima od 1947. do 1954. godine. Prvi dugometražni igrani film, kriminalistički Le dos au mur režirao je 1958. godine s Jeanne Moreau u glavnoj ulozi. U istom žanru nastavio je snimati iduće filmove, Un témoin dans la ville (1959.), Une fille pour l'été (1960.) i La mort de Belle (1961.). Snimio je dio omnibusa francuskih redatelja Les sept péchés capitaux (1962.) i dio filmskog serijala o poznatom lopovu Arsène Lupin contre Arsène Lupin (1962.), posvetivši se potom komedijama. S Brigite Bardot i Anthonyem Perkinsom u glavnim ulogama snimio je Očaravajuću glupaču (Une ravissante idiote, 1964.), a s Jean-Paulom Belmondom i Catherine Deneuve surađivao na La chasse à l'homme (1964.). Nakon dva manje zapažena filma, komedijom Oscar (1967.) s Louisom de Funèsom doživio je dotad najveći uspjeh i veliku popularnost. S de Funèsom u glavnoj ulozi snimio je iduću, također uspješnu komediju Hibernatus (1969.), a s belgijskim glazbenikom Jacquesom Brelom Mon oncle Benjamin (1969.). Sedamdesetih nastavlja s komedijama, ali režira i u ostalim žanrovima; kriminalistički Les aveux les plus doux (1971.), dramu Le gang des otages (1973.), ratnu dramu L'ironie du sort (1974.) i dramu L'homme pressé (1977.). Horor komedija Dracula père et fils (1976.) s Christopherom Leejem nije bila uspješna, a tijekom sedamdesetih ipak mu najbolje prolaze komedije poput L'emmerdeur (1973.) i njegove najpoznatije komedije Kavez ludosti (La cage aux folles, 1978.). Film je ostvario izniman uspjeh i veliku gledanost u Europi, ali i SAD-u gdje je snimljen i remake pod nazivom Krletka (The Birdcage) 1996. godine s Nathanom Laneom i Robinom Williamsom u glavnim ulogama. Kavez ludosti bio je nominiran za Oscara u kategoriji režije i scenarija, osvojio Zlatni globus za najbolji strani film 1980. godine, a glumac Michel Serrault primio je francusku nagradu César za najboljeg glumca 1979. godine. Krajem sedamdesetih, počeo je snimati filmove i serije za televiziju što će aktivno nastaviti do 2008. godine kad odlazi u mirovinu. U osamdesetima snimio je dio međunarodnog omnibusa, komedije Les séducteurs (1980.); La cage aux folles II (1980.) nastavak Kaveza ludosti koji ipak nije dostigao popularnost prethodnika; također komediju Pour 100 briques t'as plus rien... (1982.) te romantičnu komediju u američkoj produkciji i na engleskom jeziku Just the Way You Are (1984.) koja nije prošla veoma zapaženo te se vraća francuskim produkcijama i komediji s L'amour en douce (1985.) i À gauche en sortant de l'ascenseur (1988.). Među posljednjim filmovima koje snima za kino tržište su ratna drama Le souper (1992.), povijesni biografski film Drski Beaumarchais (Beaumarchais l'insolent, 1996.) i komedija Le mal de mère (2001.). Za filmski rad je 1996. primio Prix René Clair, nagradu koju daje francuska filmska akademija za izniman rad na filmu.