Francuski pisac, scenarist i redatelj, začetnik literarnog pokreta zvanog novi roman. Studirao je matematiku i biologiju. Nakon diplome na francuskom Nacionalnom institutu za agronomiju 1945. godine, počeo se baviti znanstvenim istraživanjima u struci, no u tridesetoj godini se odlučio za književnost. Svoj prvi roman, nazvan Gume, izdao je 1953. godine. Za jedan od najpoznatijih filmova Alana Resnaisa, Prošle godine u Marienbadu (L' année dernière à Marienbad, 1961), napisao je svoj prvi scenarij. Dvije godine kasnije, u četrdesetoj godini, okušao se i u redateljskoj stolici, snimivši dugometražni igrani film Besmrtna (L' immortelle, 1963). Kompleksna struktura oba filma bliska je odrednicama pokreta novi roman koji nije poštivao tradicionalnu strukturu zapleta i vremenskog slijeda. Uslijedili su filmovi Trans-Europ-Express (1966), L' homme qui ment (1968), L' éden et après (1970), N. a pris les dés... (1971), Glissements progressifs du plaisir (1974), Le jeu avec le feu (1975), La belle captive (1983), Un bruit qui rend fou (1995) koji je korežirao sa Dimitrijem de Clercqom i njegov posljednji film Gradiva (C'est Gradiva qui vous appelle, 2006). Osim što se bavio pisanjem romana, scenarija te režiranjem, radio je i kao predavač. Od 1980. do 1988. godine vodio je Centar za sociologiju i književnost u Bruxellesu, a od 1971. do 1995. godine radio je kao predavač na Sveučilištu u New Yorku, na kolegijima o vlastitim romanima. Primljen je u Francusku akademiju 2004. godine, no nikad formalno nije primio tu čast zbog neslaganja sa procedurom oko same dodjele.