Rođen je u Frankfurtu na Majni 28. 12. 1887. godine.
Avangardni njemački filmski snimatelj, studirao je arhitekturu u Zürichu i slikarstvo u Münchenu. U početku je radio kao grafički dizajner i slikar, a pisao je i članke o filmu i teoriji filma. Zadnju sliku naslikao je 1918. godine i potom se okrenuo mediju filma. Filmsku karijeru započeo je serijom apstraktnih kratkometražnih filmova Lichtspiel Opus I-IV (1921-1925) eksperimentirajući s novim oblicima filmske ekspresije. Filmovi iz Opus serije toliko su ga proslavili da su ga u angažirali Julius Pinschewer , Fritz Lang i Lotte Reiniger. S Pinschewerom je surađivao na seriji reklama (Das Wunder, 1925), za Langa je s Lotte Reininger snimio sekvencu sna u filmu Die Niebelungen: Siegfried (1924), a s Lotte je surađivao na njenu (inače najstarijem i prvom poznatom) dugometražnom animiranom filmu Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926). Nakon toga snimio je film Berlin: Die Sinfonie der Großstadt (1927), njegovo remek-djelo koje su mnogi kasnije imitirali. Nakon toga okrenuo se eksperimentiranju zvukom i snimio Melodie der Welt (1929), prvi njemački dugometražni zvučni film. Potom je snimio Weekend, film bez ikakvih slika u kojem je umjesto montaže slike, montirao zvuk. Kasnije je radio na La fin du monde (1931) Abela Gancea i snimio Acciaio (1933) baziran na romanu Luigija Pirandella. Jačanjem nacizma nije emigrirao, a od 1934. radio je kao redatelj za UFA snimajući reklamne i propagandne filmove.