Ovogodišnja selekcija filmova obuhvaća ostvarenja koja su se posebno istaknula svojom narativnom formom i žanrom u skorašnjoj nacionalnoj produkciji



Teme odabranih filmova variraju od korupcije do sentimenta, žanrovski od komedije do film noira, no ono što im je svima zajedničko je ideja utopije i/ili nade, koja se više ili manje, ovisno o autorovoj poetičnosti javlja u svakom od njih.

Posebno mi je drago istaknuti sposobnost talijanskog filma, barem u ovogodišnjoj selekciji, da u gledatelju probudi najrazličitiji spektar osjećaja, ponekad ironiju, nekad realističnost, nježne i duboke emocije ili pak moralna preispitivanja. Ovogodišnji program obuhvaća osam filmova autora debitanata, s prvim ili drugim filmom i djela već afirmiranih autora.

Tatanka, drugi film Giuseppea Gagliardija, istinita je priča u kojoj glavnu ulogu tumači pravi boksač, protagonist događaja koji je s oduševljenjem zabilježio i ispričao Roberto Saviano (Tatankascatenatou La bellezza e l’inferno, izdanje Mondadori). Nakon prošlogodišnjeg filma La ragazzadel lago, Andrea Molaioli predstavlja nam svoj drugi uradak Il gioiellino, također u noir žanru. Ovaj je film inspiriran istinitim događajima vezanima za Parmalat, veliku talijansku kompaniju koja je bankrotirala, a danas je sanirana.

Prvi film, Dalla vita in poi, Lazotti realizira kao komediju inspiriranu pričom Cyrana de Bergeraca, ali smještenu na rimsku periferiju i u zatvor, u današnje vrijeme, potpuno u talijanskom duhu, sentimentalno i humoristično, poput likova koji su marginalni i neobični. Posebno se izdvaja film trojice mladih autora (Vendruscolo, Torre, Ciarrapico) Boris, kinematografska verzija istoimene, veoma uspješne, televizijske serije u Italiji. Boris je oštra satira talijanskog svijeta filma i televizije, agresivni i komični cinizam velikog dijela tradicije talijanske komedije.

Slijede zatim interesantne i dirljive priče afirmiranih autora: Alessandro D'Alatri potpisuje film Sul mare, dirljivu i osjećajnu romantičnu komediju smještenu na čaroban otok na tirenskoj obali u središnjoj Italiji, Ventotene. Torre nam predstavlja inteligentnu i grotesknu priču, I baci mai dati, koja opisuje vjerovanja i sugestivnost naroda, a radnja se zbiva na talijanskom jugu, na Siciliji.

I na kraju, Lucio Pellegrini (I figli delle stelle) i Giovanni Veronesi (Senza arte né parte) svojim nam filmovima predstavljaju originalne i neobične priče, prikazujući ljude koji rješavaju pitanje opstanka na najneobičnije načine, ne ograničavajući se pritom na puko preživljavanje, već pokušavajući, više ili manje, svjesno i efikasno, ostati živi i kreativni, nastavljajući kinematografsku tradiciju Obično nepoznatih lopova.

Paolo Minuto (umjetnički direktor)