ULOGE:
Humphrey Bogart (Harry Dawes),
Ava Gardner (Maria Vargas),
Edmond O'Brien (Oscar Muldoon),
Marius Goring (Alberto Bravano),
Valentina Cortese (Eleanora Torlato-Favrini)

SCENARIJ:
Joseph L. Mankiewicz

FOTOGRAFIJA:
Jack Cardiff

GLAZBA:
Mario Nascimbene

MONTAŽA:
William Hornbeck

Sadržaj:

Na sprovodu glumice Marije Vargas nekoliko se ljudi prisjeća tko je ona i utjecaja koji je imala na njih. Harry Dawes bio je ne baš uspješan scenarist i režiser kad su je on i njegov poslodavac, tajkun Kirk Edwards koji je poželio postati filmski producent, dolazili gledati u otrcani madridski noćni klub gdje je radila kao plesačica flamenka. Harry nagovara Mariju da se oproba kao glumica, ona pristaje i njezin prvi film postaje hit. Stručnjak za odnose s javnošću, Oscar Muldoon, sjeća se pak vremena kad je Maria na sudu podržavala oca koji je bio optužen za ubojstvo njezine majke. Marijino svjedočenje ga je izbavilo i taj je slučaj pomogao da ona postane veća zvijezda nego ikad. Alberto Bravano, jedan od najbogatijih ljudi u Južnoj Americi, bio je silno privučen Marijom i ona je pristala poći s njim, što je Edwardsa jako naljutilo, ali kako se Bravano loše odnosio prema njoj, veza nije potrajala. Kad Maria upozna grofa Vincenza Torlato-Favrinija, njih dvoje intenzivno se zaljube. No nakon vjenčanja zajednički im život nije sretan…

Joseph L. Mankiewicz navodno je priču o španjolskoj glumici koja postaje hollywoodska zvijezda temeljio na biografiji stvarne velike zvijezde klasičnog Hollywooda, Rite Hayworth, koja je po ocu bila španjolskog porijekla i filmsku je karijeru započela u Meksiku, a nekoliko je godina bila udana za bogataša i plejboja, šijitskog princa Alija Khana. Po drugoj verziji, Mankiewiczov orijentir u kreiranju fiktivnog lika bila je polinezijska glumica Anne Chevalier Reri, najpoznatija po glavnoj ulozi u posljednjem filmu znamenitog režisera Friedricha Wilhelma Murnaua, Tabu (1931.), snimanom na Tahitiju. No lik Marije ima dodirne točke i sa samom Avom Gardner koja ju utjelovljuje – i ona je bila u burnoj vezi s jednim milijunašem, ekcentričnim Howardom Hughesom. Bosonoga kontesa nastala je u talijansko-američkoj koprodukciji, eksterijeri su snimani na lokacijama u prestižnim turističkim odredištima imućne klijentele, Tivoliju, San Remu i Portofinu, sve je puno raskoši i film se smatra jednim od najglamuroznijih u takozvanoj zlatnoj eri Hollywooda. Bio je to i prvi film na kojem je Mankiewicz bio i scenarist, i producent, i režiser, a zanimljivo je da je u glavnoj muškoj ulozi želio Marlona Branda, veliku zvijezdu nove generacije s kojom je godinu ranije surađivao u Juliju Cezaru, no on ga je odbio ne želeći raditi film o filmskim zvijezdama, tako da se na kraju oslonio na legendarnog Humphreyja Bogarta. Bogart i Ava Gardner dobro su funkcionirali zajedno u konačnom proizvodu na velikom platnu, međutim njihova je suradnja na setu bila vrlo teška, on se žalio na njezine glumačke sposobnosti i neinspirativnost, a pretpostavlja se da je to dijelom bila i posljedica činjenice da se rastala od njegova bliskog prijatelja Franka Sinatre. Film je bio nominiran za Oscara u kategorijama najboljeg scenarija i sporednog glumca, a potonja je i potvrđena – Edmundu O'Brienu pripao je pozlaćeni kipić za ulogu Oscara Muldoona, za koju je dobio i Zlatni globus. U izboru filmova godine novovalnog časopisa Charier du cinéma Bosonoga kontesa zauzela je osmo mjesto, a François Truffaut je napisao: „… ono što je izvan sumnje njegova je potpuna iskrenost, novost, smjelost i fascinantnost. (…) Osobno, prihvaćam ga i cijenim zbog njegove svježine, inteligencije i ljepote. (…) Suptilan i inteligentan film, prekrasno režiran i glumljen“.

boja, 128'