ULOGE:
Chris Parker (Allie),
Leila Gastil (Leila),
John Lurie (svirač saksofona),
Richard Boes (ratni veteran),
Sara Driver (medicinska sestra)

SCENARIJ:
Jim Jarmusch

FOTOGRAFIJA:
Tom DiCillo,
James A. Lebovitz

GLAZBA:
Jim Jarmusch,
John Lurie

MONTAŽA:
Jim Jarmusch

Sadržaj:

Otuđeni mladić Allie, čiji je otac odsutan i čija je majka pacijentica psihijatrijske ustanove, luta New Yorkom susrećući razne zanimljive ljude. Allie je ljubitelj slavnog jazzera Charlieja Parkera, te promišlja egzistenciju i smisao življenja…

Nakon studija engleske književnosti na Sveučilištu Columbia te filma na Sveučilištu New York, pod mentorstvom znamenitog režisera Nicholasa Raya, Jim Jarmusch prema vlastitom scenariju producira, režira i montira svoj prvijenac Neprekidni praznici, postavljajući kamen temeljac američkom nezavisnom filmu 1980-ih kao jednom od najznačajnijih fenomena svjetske kinematografije tog desetljeća. Neprekidni praznici, snimljeni 16-milimetarskom kamerom, odražavaju utjecaje američke alternativne filmske scene s istočne obale, ponajprije newyorškog undergrounda, ali i evropskog modernističkog filma, ponajprije poetike Michelangela Antonionija, a do neke mjere i ranog Wima Wendersa (završna scena posveta je pak završnoj sceni filma Vijesti od kuće Chantal Ackerman iz 1976.). Istovremeno, najavljuju temeljne motive autorova opusa – prikaz društvenih marginalaca, putovanje, nekomunikativnost, opsjednutost ikonama pop-kulture. Film, za koji je Jarmusch, zajedno s kultnim alternativnim glazbenikom i čestim suradnikom u ranom razdoblja svog opusa Johnom Luriejem, napisao i glazbu, premijerno je prikazan na nekoć vrlo prestižnom festivalu Meinham-Heidelberg u Njemačkoj, gdje je postao dobitnikom Nagrade Joseph von Sternberg, druge po važnosti na toj smotri. Spomenimo i da je jedan od dvojice snimatelja bio Tom Di CIllo, buduće istaknuto ime američke nezavisne filmske scene 1990-ih, najpoznatiji po ostvarenju Život u zaboravu, te da je sam naslov Neprekidni praznici preuzet iz pjesme My Boyfriend's Back ženske vokale skupine The Angels iz 1963. („If I'd where you, I'd take a permanent vacation“) koja se može čuti i u filmu.

boja, 75'