ULOGE:
Richard Wattis,
David Horne,
Laurence Olivier,
Jeremy Spenser,
Sybil Thorndike,
Harold Goodwin,
Gladys Henson,
Marilyn Monroe,
Jean Kent,
Charles Victor

SCENARIJ:
Terence Rattigan

FOTOGRAFIJA:
Jack Cardiff

GLAZBA:
Richard Addinsell

MONTAŽA:
Jack Harris

Sadržaj:

Dostojanstvenike iz balkanske države Karpatije koji su u lipnju 1911. pozvani u London na krunidbu kralja Georgea V. i kraljice Mary, predvodi regent, veliki vojvoda Charles. Britansko ministarstvo vanjskih poslova pridaje znatnu važnost Karpatiji zbog nestabilne geopolitičke situacije s njemačkim carem Wilhelmom, pa su zato pozvali na ceremoniju regenta jedne same po sebe marginalne državice.

Regent Charles, princ podrijetlom iz Mađarske, i njegova supruga, sada pokojna kraljica, bili su se vjenčali iz interesa. Nakon njezine smrti regent je vrijeme provodio s nizom prijateljica odnosno pratilja dok je putovao kao 'donekle slobodan' muškarac. U susretu s jednom od takvih žena u Londonu, glumicom iz glazbene trupe, Charles među sporednim glumicama iz dotične trupe uoči privlačnu Amerikanku Elsie Marinu…
 

Princa i plesačicu, svoj jedini film snimljen izvan Sjedinjenih Država, slavna Marilyn Monroe ostvarila je u Velikoj Britaniji pod redateljskom palicom znamenitog šekspirijanskog glumca Laurencea Oliviera, i s njim kao glumačkim partnerom. Također, to je prvi film koji je Monroe snimila u okviru vlastite nezavisne filmske kuće Marilyn Monroe Production I, ali potpomognuta velikom hollywoodskom kompanijom Warner Bros koja je osigurala većinu budžeta. Riječ je o adaptaciji istoimena kazališnog komada Terencea Rattigana iz 1953. u kojem je Olivier nastupao s vlastitom suprugom Vivien Leigh, proslavljenom 1939. glavnom ulogom neslomljive južnjačke ljepotice u Zameo ih vjetar, no dvadesetak godina kasnije Leigh je sa svoje 43 godine smatrana prestarom da lik s kazališnih dasaka igra na filmu, te je angažirana mlada američka zvijezda Marilyn Monroe koja se, dakle, angažirala i produkcijski.

Njoj je to bila prva uloga nakon godinu ranijeg, vrlo hvaljenog nastupa u Autobusnoj stanici, a prilika da scenu dijeli s priznatom glumačkom veličinom starog kova, uz to i hvaljenim režiserom filmskih adaptacija Shakespeareovih klasičnih djela, svakako joj je laskala. Međutim na samom snimanju Olivier i Monroe slabo su se slagali, ponajprije zato jer su njega iritirala njezina česta kašnjenja i zaboravljanje dijaloga, što je, po njezinim riječima, bila posljedica njegova podcjenjivanje nje kao glumice. Naime, na samom početku jako ju je naljutio kad joj je dao uputu da ništa posebno ne mora glumiti nego samo „biti seksi“.

Princ i plesačica primljen je s podijeljenim kritikama i priličnom nenaklonjenošću američke publike, no u Evropi je bolje prošao. Štoviše, Monroe, koja se prethodno udala za uglednog dramatičara Arthura Millera i zbog njega prešla na židovstvo (zbog čega su u Egiptu zabranjeni svi njezini filmovi), dobila je nagradu David di Donatello Talijanske filmske akademije za najbolju žensku ulogu te bila nominirana za nagradu BAFTA Britanske filmske akademije za najbolju stranu glumicu, a film je dobio još četiri nominacije za BAFTA-u: za najbolji britanski film, najbolji film bilo kojeg porijekla, najbolji britanski scenarij i najboljeg britanskog glumca (Olivier). 

Autor teksta: Damir Radić

boja, 115'