ULOGE:
Pietro Cammarata (Salvatore Giuliano),
Frank Wolff (Gaspare Pisciotta),
Salvo Randone (predsjednik suda),
Federico Zardi (odvjetnik)

SCENARIJ:
Suso Cecchi D'Amico,
Enzo Provenzale,
Francesco Rosi,
Franco Solinas

FOTOGRAFIJA:
Gianni Di Venanzo

Sadržaj:
Po završetku II. svj. rata u Siciliji mladi odmetnik Salvatore Giuliano pridružuje se gerilskom pokretu za nezavisnost otoka. Nakon njegova raspuštanja, vraća se odmetništvu. Kad na izborima pobijedi ljevica, mafija i veleposjednici, otvoreno se okreću protiv njega – Salvatore biva optužen za pucanje po radničkoj povorci. U rano jutro 5. V. 1950. policija nalazi mrtva Giulianija.
Započevši kadrom mrtva Giulianijeva tijela iz gornjeg rakursa, film se narativno razvija serijom akronoloških retrospekcija. One kombiniraju žanrovske elemente kriminalnog filma i realističnu izravnost krupnih planova likova koji se izmjenjuju s totalima ogoljelih ruralnih krajolika, odnosno miješaju igranu rekonstrukciju povijesnog događaja s postojećim dokumentarnim snimkama (npr. suđenja) i fragmentima uobličenim po uzoru na tv reportaže. Takvim postupcima djelo nadilazi značajke biografskog filma pa Rosi izbjegava prikaz intimnog života naslovnog junaka, dramaturško-fabularno tek sporednog lika, u korist analize Giulianijeve polititičke osobe, koju oslobađa mitskih nanosa, ali je istodobno ostavlja racionalno nerazjašnjenom. Nazivan zbog svoje narativne tehnike »filmom montaže u cijelosti« i sagledavan kao kritička kronika proturječja socijalno ekonomskog sustava na Siciliji (koja funkcionira i kao metafora Italije druge polovice 1940-ih), djelo ujedno u okviru talijanske kinematografije označava prijelaz s dominantno psihološke tematike na političku. (Bruno Kragić, Filmski leksikon)

c/b, 123 min