CAST:
Henry Fonda,
Victor Mature,
Linda Darnell,
Walter Brennan

SCRIPT:
Samuel G. Engel,
Winston Miller

PHOTOGRAPHY:
Joseph MacDonald

MUSIC:
Cyril J. Mockridge

EDITING:
Dorothy Spencer

SCENOGRAPHY:
Thomas Little

COSTUMES:
René Hubert

Synopsis:

Početkom 1880-ih Wyatt Earp i njegova braća Morgan, Virgil i James goneći stoku dolaze pred grad Tombstone. Tamo im pristupaju članovi klana Clanton i ponude otkup stada, ali Earpovi odbiju. Dok najmlađi brat James ostaje čuvati stoku, ostala braća odlaze u grad i shvate da u njemu nitko ne provodi zakon i red. Iskoristivši odsustvo starije braće Earp, Clantoni, otac Ike i njegovi sinovi, napadnu Jamesa, ubiju ga i opljačkaju.

Potreseni Wyatt i braća odluče ostati u Tombstoneu ne bi li otkrili počinitelje, pri čemu Wyatt postaje šerif, a Morgan i Virgil njegovi pomoćnici. U gradu je i opasni revolveraš i zloglasni kockar, alkoholičar Doc Hollyday, s kojim Wyatt postepeno razvija odnos međusobnog poštovanja. U Tombstone doputuje Docova bivše zaručnica, Bostonka Clementine Carter, koja privuče Wyattovu pažnju…
 

Moja draga Klementina jedan je od najistaknutijih i najpopularnijih vesterna Johna Forda, a često se smatra i jednim od najboljih vesterna svih vremena. Oslanja se na biografiju legendarnog Wyatta Earpa koju je u dvije odvojene knjige (od kojih se druga zove Moja draga Klementina, i za nju je Ford kupio filmska prava) napisao Stuart Lake, uvelike fikcionalizirajući i romantizirajući Earpov život. Zapravo, tek zahvaljujući toj knjizi i Fordovom filmu glasoviti obračun kod O.K. korala dobio je mitski status, iako se u stvarnosti radilo o minornom i vrlo kratkotrajnom događaju (ni kod Forda on doduše ne traje dugo, posebno u usporedbi s kasnijim filmskim uprizorenjima tog incidenta).

Moja draga Klementina često se spominje i kao najromantičniji autorov rad, ponajprije zbog lirskog preljeva pojedinih scena i lika Doca Hollydaya kao prokletnika u romantičarskoj tradiciji, a također film je obilježen i neoekspresionističkim vizualnim stilom s izraženim kontrastima svjetla i tame. Kao i kod Poštanske kočije, znatan dio radnje snimljen je u Dolini spomenika na granici Arizone i Utaha, a kao i taj film, Moja draga Klementina imala je svoje istaknute fanove. Dok su veliki poklonici Poštanske kočije bili, među ostalim, Orson Welles i John Carpenter, Moju dragu Klementinu kao svoj najdraži vestern istaknuo je Sam Peckinpah, dok ga je Hayao Miyazaki svrstao u svojih deset omiljenih filmova svih vremena. Godine 1991. Moja draga Klementina uvrštena je u Nacionalni filmski registar Kongresne knjižnice kao djelo od posebnog kulturnog, povijesnog ili estetskog značaja.

Autor komentara: Damir Radić

b/w, 97'