ULOGE:
Min-hee Kim (lady Hideko),
Tae-ri Kim (sluškinja / Nam Sook-hee),
Ha Jung-woo (grof Fujiwara),
Jin-woong Cho (ujak Kouzuki) Kim Hae-sook (gđica. Sasaki)

SCENARIJ:
Seo-kyeong Jeong,
Park Chan-wook (inspirirano romanom Sarah Waters)

FOTOGRAFIJA:
Chung-hoon Chung

GLAZBA:
Yeong-wook Jo

MONTAŽA:
Jae-Bum Kim,
Sang-beom Kim

Sadržaj:

Koreja, tridesete godine dvadesetog stoljeća, vrijeme je japanske okupacije. Imućni postariji pervertit Kouzuki i mlađi lažni grof Fujiwara Koreanci su koji se predstavljaju kao Japanci. Fujiwarin je plan uz pomoć mlade kradljivice Sook-Hee, kao žrtvine sluškinje, zavesti Hideko, Kouzukijevu nećaku i nasljednicu velikog imetka, pobjeći s njom, oženiti je i dokopati se njezina nasljedstva, a onda je smjestiti u ludnicu. No to je plan kakav je poznat Sook-Hee, pripovjedačici prvog poglavlja filma, da bi se u drugom, čija naratorica postaje Hidako, razotkrilo kako Fujiwara i ona, djevojka od malih nogu odgajana da zadovolji dekadentu mušku požudu što se manifestira kroz raznovrsne pornografske zapise i prikaze, imaju vlastiti plan u kojem Sook-Hee postaje njihovom žrtvom. Treće poglavlje donosi razrješenje složenog zapleta s lažnim identitetima, emocionalnim manipulacijama, višestrukim varkama, skrivenim namjerama…

Jedan od istinskih genija suvremenog filma, Chan-wook Park proslavio se početkom tisućljeća tzv. osvetničkom trilogijom, osobito njezinim središnjim dijelom, zadivljujućim Oldboyem. Ljubav, seks, nasilje povezani s mogućnostima spoznaje, motivima tajne i manipulacije, s odnosom privida i stvarnosti, različitim razinama znanja različitih likova, ali i gledatelja – sve to postali su zaštitni znaci opusa jednog od trojice najistaknutijeg sineasta u povijesti korejskog kina (druga dvojica su Kim Ki-duk i Joon Ho Bong). Parkov film Sluškinja, nadahnut romanom Sarah Waters, jedan je od vrhunaca propitivanja spomenutih autorovih interesa, a ono po čemu osobito provocira publiku jest tema ljubavi između dviju mladih žena garnirana krasnim erotskim prizorima. Pri tom središnje mjesto pripada ljubavi kao osjećaju i odnosu, onom dragocjenom čuvstvu koje sabotira sav mrak umova i libida opsjednutih istraživanjem seksualne žudnje lišene ljubavnog dodira. Park ultimativno afirmira ljubav kao čistoću i nevinost koja doslovno fizički uništava pornografske plodove, no sama ne bježi od seksualnih praksi koje među ostalim promovira upravo pornografija, no sada te prakse bivaju oplemenjene radosno uzvišenim i razigranim ljubavnim osjećajima. Riječ je o ljubavi Hidako i Sook-Hee koje su usprkos rano prepoznatim međusobnim osjećajima varale jedna drugu u ime vlastitih sebičnih interesa, sve do dramatične kulminacije njihova odnosa i preokreta koji potom slijedi. Iako slavi ljubav, to ne znači da Park u vezi nje neće biti i pomalo ironičan, o čemu svjedoči sudbina lažnog grofa Fujiware. Sluškinja nije film bez mana. U nekim trenucima ritam mu previše opada, a karikaturalnost Kouzukijeva lika i prizora nasilja posve je nepotrebna. Međutim složenost njegove naracije, impresivnost vizualnog prosedea, fascinantnost erotskih prizora dviju krasnih mladih glumica, Tae-ri Kim i Min-hee Kim, prikaz (erotskih) međuljudskih odnosa kao konstantne igre skrivenih značenja te afirmacija ljubavi kao onog što pročišćuje sve, čini ga ostvarenjem za dugo pamćenje. Film je premijerno prikazan u glavnom programu festivala u Cannesu, gdje je scenografkinja odnosno produkcijska dizajnerica Seong-hie Ryu dobila nagradu Vulcain za tehničkog umjetnika. Našao se na mnogim listama najboljih filmova godine, među ostalima i onoj prestižnog magazina Village Voice, na kojoj je zauzeo osmo mjesto, dok je Chan-wook Park zauzeo četvrto mjesto na listi najboljih režisera. Sluškinja se našla i na IMDb-ovoj listi 250 najboljih filmova svih vremena prema ocjenama članova-korisnika tog najvećeg, najpopularnijeg i najutjecajnijeg svjetskog filmskog sajta.

boja, 145'