Sjećanje na… Chantal Akerman

Kritika smatra Chantal Akerman jednom od najsmjelijih filmskih vizionarki, a čiji bogat i raznovrstan opus nadilazi jednoznačne stilske i žanrovske kategorije. Pod utjecajem filmova Jean-Luc Godarda, zbog kojih je u rodnoj Belgiji upisala studij režije te eksperimentalnog filma, (Michael Snow, Yvonne Rainer te Andy Warhol) s kojim se susreće ranih sedamdesetih po dolasku u New York, Akerman nastavlja preispitivanje naizgled zadana okvira medija. U filmovima se kreće na granicama između dokumentarnog i fikcionalnog, kaosa i kontrole, kretanja i statičnosti. U njima klasična narativna sredstva zamjenjuju karakteristični dugi kadrovi i statične perspektive, dok postupno, repetitivno nakupljanje slika i svakodnevnih opažaja stvaraju poseban, duboko osoban filmski jezik. Akerman na taj način istražuje kategorije geografije i identiteta, mjesta i vremena, seksualnosti i subjektivnosti.
Najznačajniji film njena opusa svakako je Jeanne Dielmann, 23, quai du commerce, 1080 Bruxelles (1975.), čak troipolsatno remek-djelo u kojem prati svakodnevne rituale u stanu zagonetne samohrane majke i prostitutke. Zbog tog filma Chantal Akerman je sa 25 godina, koliko je imala kada ga je snimila, proglašena pionirkom feminističkog filma. Djelo briljantno portretira otuđenje, usamljenost i marginalizaciju, a specifičnom uporabom vremena stvara okvir u kojem preispituje i status nevidljivog ženskog rada i to svejedno bio on kućanski ili seksualni.