ULOGE:
Günter Lamprecht (Franz Biberkopf),
Hanna Schygulla (Eva),
Barbara Sukowa(Mietze),
Gottfried John (Reinhold),
Franz Buchrieser (Meck),
Angela Schmid (udovica),
Elisabeth Trissenaar (Lina),
Barbara Valentin (Ida)

SCENARIJ:
Rainer Werner Fassbinder (prema romanu Alfreda Döblina)

FOTOGRAFIJA:
Xaver Schwarzenberger

GLAZBA:
Peer Raben

MONTAŽA:
Juliane Lorenz

Sadržaj:

Televizijska serija u 14 epizoda.

Franz Biberkopf izlazi iz zatvora nakon odslužene četverogodišnje kazne i želi postati pošten. Upoznaje Linu i postaje ulični prodavač novina. Linin ujak ga prevari te se on povlači u sebe, skriva od svih i predaje alkoholu. Nakon nekog vremena upozna kriminalnu družinu predvođenu Pumom i Reinholdom. Nasilni Reinhold redom odbacuje svoje ljubavnice, a Franz ih preuzima. Tako prvo prihvaća Fränze pa zatim Cilly, no treću, Trude, odbije. Nesvjestan, Franz pomaže pri pljački koju izvodi Pumova i Reinholdova banda, a prilikom bijega izbace ga iz jurećeg automobila pri čemu gubi ruku. Njeguju ga njegova bivša djevojka Eva i njezin svodnik Herbert. Eva ga upoznaje s Mieze i njih se dvoje zaljube. Mieze se prostituira i tako zarađuje novac za oboje, no Franz uskoro postaje ljubomoran…

Od kraja šezdesetih Reiner Werner Fassbinder gradio je kvantitativno i kvalitativno iznimno bogat opus kao jedan od prvaka neformalnog pokreta nazvanog novi njemački film, a na prijelazu iz sedamdesetih u osamdesete i međunarodno je priznat kao jedan od vodećih evropskih filmskih autora. Bila je to posljedica odličnog prijema njegovih tadašnjih filmova kojima je, usredotočen na središnje ženske likove, istraživao povijest (Zapadne) Njemačke uoči, tokom i neposredno poslije Drugo svjetskog rata. No iznad tih ostvarenja, a riječ je o naslovima Brak Marije Braun, Lili Marlen, Lola i Čežnja Veronike Voss, izdigla se televizijska serija Berlin Alexanderplatz, nastala u zapadnonjemačko-talijanskoj koprodukciji. Fassbinder je prvi puta čitao istoimeni roman Afreda Döblina - modernistički klasik iz 1929., visoko respektiran kao jedan od ključnih predstavnika tzv. romana (vele)grada, oslonjen na tehniku filmske montaže – u dobi od 14 godina i bio njime fasciniran; izjavio je da mu je taj roman pomogao preživjeti njegov „ubojiti pubertet“. Fassbinder je na neki način sebe vidio u središnjem liku Franza Biberkopfa, sitnog svodnika izrazite naivnosti na udaru onih koji ga neposredno okružuju, ali i cijelog društvenog sistema. Berlin kojim se autor bavi u svojoj adaptaciji romana svijet je društvene margine i podzemlja, ispunjen snažnim emocijama, bizarnošću i perverzijama, a središnji Fassbinderov interes osebujni je erotski trokut koji čine Franz, Mieze i Reinhold. Pri tome se posebno koncentrira na implicitno homoerotsku sadomazohističku relaciju Reinholda i Franza (sadomazohizam, samo lezbijski, bio je u središtu i njegove rane drame i filma Gorke suze Petre von Kant, dok su mu rani gangsterski ultraniskobudžetni filmovi obilježeni motivikom dominantnih muškaraca i submisivnih žena). Fassbinder je seriju snimao punih godinu dana na filmskoj, 16-milimetarskoj vrpci, smatrajući je zapravo dugometražnim igranim filmom. Kao kino film ona je i prikazana na festivalu u Veneciji 1980., gdje je dobila specijalno priznanje Međunarodne katoličke organizacije za film i audiovizualne medije (OCIC). U Americi je tokom 1984. također prikazivana kao film u kinima (dvije do tri epizode svakog dana), a godinu ranije u hollywodskom kinu Vista prikazana je kao cjelovit film u trajanju od 15 sati i 21 minute (s dvosatnom pauzom za večeru), što je najdulja zabilježena projekcija jednog filma u kontinuitetu. U bivšoj Jugoslaviji serija je emitirana iste 1980. godine kad i u Zapadnoj Njemačkoj, zaslugom tadašnje Radiotelevizije Zagreb.

boja